درباره «قرقاول مسی» بیشتر بدانید + نکات بسیار مهم

قرقاول، پرنده‌ای زیبا و خوش رنگ است که در گذشته، بیشتر برای مصرف گوشت مفید و خوش خوراکش، شکار می‌شده است. گوشت این پرنده به دلیل خواص زیاد و چربی کمی که دارد، امروز نیز طرفداران زیادی دارد. امروزه اما این پرنده در اسارت نیز پرورش داده می‌شود. این پرنده چشم نواز و رنگارنگ، نژادهای بسیار متنوعی دارد که «قرقاول مسی» یکی از زیباترین این نژادها است. در این مقاله قصد داریم تا با این پرنده و مشخصات آن بیشتر آشنا شویم.

درباره قرقاول

قرقاول، یکی از بزرگ‌ترین پرندگان زینتی محسوب می‌شود که بیش از 100 نژاد گوناگون از آن، در جهان شناخته شده است. خواستگاه اولیه اکثر انواع قرقاول، قاره آسیا است و از این قاره، به دیگر نقاط دنیا برده شده است. این پرنده بیشتر به دلیل استفاده از گوشت لطیف و خوش طعمش، پرورش پیدا می‌کند. یکی دیگر از دلایلی که پرورش قرقاول را جذاب کرده، مصرف کمتر جیره توسط این پرنده است. مصرف متوسط دان برای قرقاول در حدود 50 گرم در روز است که نسبت به مرغ و خروس که حدود 110 گرم دان در 24 ساعت می‌خورند، بسیار کمتر است. قرقاول همچنین یکی از مقاوم‌ترین پرندگان، در میان طیور پرورشی محسوب می‌شود زیرا نسبت به گرما و سرما و بیماری‌های شایع در میان پرندگان، مقاومت خوبی نشان می‌دهد.

خواستگاه قرقاول مسی

قرقاول مسی(copper pheasant)، که قرقاول کوپر نیز نامیده می‌شود، از گونه قرقاول‌های دم‌دراز به شما می‌آید. این گونه، به «قرقاول دم دراز مسی» نیز مشهور است. این پرنده به طور اولیه، بومی تپه‌ها، کوه‌ها و جنگل هونشو، کیوشو و شیکوکو، از جزایر کشور ژاپن است. این قرقاول، به دلیل آسیب دیدن زیستگاه و شکار بی‌رویه در برخی مناطق، به عنوان پرنده در معرض خطر انقراض ارزیابی می‌شود.

مشخصات قرقاول مسی

قرقاول دم دراز مسی در بین دیگر نژادها، یک قرقاول بزرگ محسوب می‌شود و طول آن به طور متوسط ​​تا 136 سانتی متر نیز می‌رسد. طول متوسط بدن این قرقاول در جنس نر، بین 87 تا 136 سانتی متر و در جنس ماده، بین 51 تا 54 سانتی متر اندازه گیری شده است. پرنده نر، دارای پرهایی به رنگ بلوطی و مسی است و عنبیه قهوه‌ای و پوست صورت قرمز رنگ دارد. پرهای این پرنده، دارای یک لبه سیاه و سفید است. جنس  نر همچنین روی پاهای خاکستری خود، زائده‌هایی خار مانند دارد. پرنده ماده اما از نظر اندازه، بسیار کوچک‌تر است و درخشش پرهای جنس نر را نداشته و پرهایی قهوه‌ای مایل به خاکستری دارد. امروزه این پرنده به تعداد کمی حتی در زیستگاه اولیه‌اش یعنی کشور ژاپن، مشاهده می‌شود و به همین دلیل، یکی از پرندگان نادر محسوب می‌گردد.

حتما بخوانید: با قرقاول آمریکایی بیشتر آشنا شوید

رژیم غذایی و تغذیه طبیعی

قرقاول مسی، پرنده‌ای همه چیزخوار محسوب می‌شود. رژیم غذایی این پرنده به طور عمده از حشرات، بندپایان، ریشه‌ها، برگ‌ها و دانه‌های موجود در طبیعت تشکیل شده است. در مورد پرنده‌هایی که به صورت پرورشی و در اسارت نگهداری می‌شوند، می‌توان از جیره‌های مخصوص طیور پرورشی برای تغذیه استفاده نمود. جیره این پرنده، برای قرقاول کوپر بالغ باید حاوی 20 درصد و برای جوجه در حدود 24 درصد پروتئین داشته باشد.

زیستگاه

این نژاد از قراقاول، بومی کشور ژاپن و جزایر این کشور است. این پرنده در مناطق کوهستانی این جزایر و جنگل‌های درختان پهن و برگ و مخروطی که در ارتفاع ۱800 متر از سطح دریا قرار گرفته‌اند، زندگی می‌کند. این زیستگاه، در گذشته مکان مناسبی برای رشد و نمو این پرنده به شما می‌آمد اما در سال‌های اخیر، به دلیل جنگل زدایی و شکار بی‌رویه و آلودگی‌ هوا تعداد این پرنده رو به کاهش است. هر سال در کشور ژاپن در حدود 700000 قطعه از این پرنده برای استفاه از گوشتش، شکار می‌شود که ممکن است به انقراض این پرنده بیانجامد.

نژادهای قرقاول مسی

این گونه از قرقاول، خود دارای ۵ زیر گونه مختلف است که عبارتند از:

• Iljimae
• Soemmering
• Intermedius
• Soemmeringii
• Scintillans

این زیر گونه‌ها تفاوت‌های ظاهری دارند و زیر گونه iljimae از همه زیباتر است و دم بلندتری نیز نسبت به دیگر زیر گونه‌ها دارد. این زیرگونه از قرقاول مسی، همچنین به دلیل شکار بیشتر به صورت گسترده‌تری نسبت به دیگر زیر گونه‌ها در معرض انقراض قرار داشته و تعداد کمتری از آنها باقی مانده است.

حتما بخوانید: همه آنچه لازم است درباره قرقاول بلژیکی بدانید

لانه و محل نگهداری قرقاول مسی

این پرنده در اسارت نیز قابل نگهداری است اما هر چه فضای بزرگ‌تری برای نگهداری آن در نظر بگیرید، برای رشد و راحتی قرقاول بهتر خواهد بود. برای نگهداری یک جفت از قرقاول مسی به فضایی با زیربنای بیشتر از 10 متر مربع نیاز است. بهتر است تا ارتفاع لانه بیشتر از 150 سانتی متر باشد تا فضای کافی برای بال زدن قرقاول، وجود داشته باشد و هنگام پرواز به بال‌های پرنده آسیب وارد نشود.

برای بستر لانه این پرنده نیز باید از موادی مثل پوشال و یا کاه استفاده نمود تا هم از مرطوب شدن پاهای پرنده جلوگیری شده و هم از آسیب به پاهای حساس قرقاول پیشگیری شود. همچنین لانه باید سقفی مناسب و دیواره توری داشته باشد. برای نگهداری از این پرنده سعی کنید تا از عناصر طبیعی مانند تخته سنگ و یا درختچه و گیاه استفاده نمایید تا هر چه بیشتر به محیط طبیعی قرقاول نزدیک باشد. از آنجایی که قرقاول‌های مسی پرندگان مقاومی به شمار می‌روند، در پناهگاه‌ه

ای آنها حرارت اضافی برای گرم کردن لازم نیست. این پرنده نسبت به تغییرات دمایی بسیار مقاوم است و از 12- درجه تا حداکثر 50 درجه سانتی گراد را تحمل می‌کند.

تخمگذاری و تولید مثل

قرقاول مسی، در حدود یک سالگی به سن بلوغ می‌رسد. این پرنده در ماه‌های گرم سال و در فصول بهار و تابستان شروع به جفتگیری می‌کند. پرنده نر با حرکت‌های نمایشی، ماده‌ها را جذب می‌کند و پرنده ماده در بستر جنگل و مکانی دنج در بین بوته‌ها، اقدام به لانه سازی می‌نماید. پرنده ماده بین 6 تا 12 تخم می‌گذارد و به تنهایی روی تخم‌ها می‌خوابد. پس از حدود 24 تا 25 روز جوجه‌ها به دنیا می‌آیند. جنس نر این گونه از انواع قرقاول، رفتارهای تهاجمی نسبت به ماده‌ها دارد. به همین دلیل توصیه می‌شود تا در پرورش قرقاول کوپر، بیش از یک ماده برای هر نر در نظر بگیرید و محیط لانه را با درختچه‌های همیشه سبز طوری آماده نمایید تا فضای کافی برای پنهان شدن ماده‌ها، وجود داشته باشد.

سوالات متداول

خواستگاه قرقاول مسی کجاست؟

جزایر کشور ژاپن

قرقاول مسی چه مشخصاتی دارد؟

قرقاول دم دراز مسی در بین دیگر نژادها، یک قرقاول بزرگ محسوب می‌شود و طول آن به طور متوسط تا 136 سانتی متر نیز می‌رسد. طول متوسط بدن این قرقاول در جنس نر، بین 87 تا 136 سانتی متر و در جنس ماده، بین 51 تا 54 سانتی متر اندازه گیری شده است. برای اطاعات بیشتر به این مطلب از سایت قفس بلدرچین مراجعه کنید

محل زندگی قراقول مسی چه ویزگی هایی دارد؟

این پرنده در مناطق کوهستانی این جزایر و جنگل‌های درختان پهن و برگ و مخروطی که در ارتفاع ۱800 متر از سطح دریا قرار گرفته‌اند، زندگی می‌کند.