معرفی انواع قرقاول و نژادهای قرقاول به طور کامل

قرقاول‌ ها پرندگانی زیبا و رنگارنگ از گونه «ماکیان سانان» هستند. این پرنده بومی شرق آسیا و به ویژه منطقه قفقاز و اطراف دریای خزر بوده و توسط انسان از این مکان به دیگر مناطق جهان برده شده است. امروزه در همه جای جهان می‌توان ردپای این پرنده باشکوه را یافت. گوشت قرقاول به عنوان یکی از محبوب‌ ترین گوشت‌های شکار، از دیرباز بین مردم محبوب و مشهور بوده است. طعم بی‌ نظیر و خواص بی‌مانند گوشت این پرنده باعث شده است تا امروزه قرقاول برای استفاده از گوشت خوشمزه‌اش، در مزارع و مرغداری‌ها پرورش پیدا کند. قرقاول انواع و نژادهای گوناگونی دارد که در این مقاله قصد داریم تا با انواع قرقاول (Types of pheasants) و نژادهای این پرنده زیبا و مفید بیشتر آشنا شویم. با ما همراه باشید.

1.  قرقاول آمریکایی یا گردن حلقه‌ای | انواع قرقاول

قرقاول آمریکایی که به آن قرقاول گردن حلقه‌ای نیز گفته می‌شود، در اصل بومی قاره آسیا است،  اما با موفقیت به سایر نقاط جهان از جمله آمریکای شمالی وارد شده است. پرهای جنس نر، رنگارنگ و سر این پرنده به رنگ سبز-آبی است. این پرنده با صورت به رنگ قرمز و با حلقه دور گردن به رنگ سفید مشخص می‌شود. پرهای پرنده ماده در این نژاد از قرقاول، قهوه‌ای و نسبتاً ساده هستند.

هر دو جنس نر و ماده دم‌های بلند و نوک تیز دارند. این گونه مزارع و علفزارها را برای زندگی ترجیح می‌دهد. با وجود این، آنها همچنین در حاشیه زمین‌های کشاورزی و جنگلی و برخی از تالاب‌ها نیز زندگی می‌کنند. آنها دوست دارند روی زمین بمانند، و تا جایی که مجبور نباشند، پرواز نمی‌کنند و از غلات، دانه‌ها، توت، حشرات و حیوانات کوچک تغذیه می‌کنند.

2.  قرقاول طلایی یا بلژیکی، از محبوب­ترین انواع قرقاول

قرقاول طلایی یا بلژیکی، یکی از انواع قرقاول است که به عنوان یکی از زیباترین پرندگان جهان شناخته شده است. گاهی اوقات این پرنده قرقاول چینی نیز نامیده می‌شود. این پرنده بومی جنگل‌های کوهستانی چین غربی و مرکزی هستند. آنها جنگل­های انبوه و اراضی جنگلی را به عنوان زیستگاه خود ترجیح می‌دهند. این پرنده بیشتر از غلات، بی‌مهرگان ، گیاهان، توت و دانه‌ها و همچنین انواع دیگر گیاهان، تغذیه می‌کند. بسیاری از افراد به دلیل پرهای درخشان و تماشایی آنها، عاشق این گونه می‌شوند.

قرقاول طلایی نر و ماده از لحاظ ظاهری بسیار متفاوت به نظر می­رسند. نرها را می‌توان با رنگ‌های زیبا و روشن بال‌ها به راحتی شناخت. گونه نر همچنین دارای تاجی طلایی است که از بالای سر تا گردنش امتداد دارد. رنگ قرمز تند و روشن، رنگ غالب بدن این پرنده است. بالهای این پرنده تیره رنگ و دمش قهوه‌ای کم رنگ و بلند است. ماده‌ها اما کم رنگ‌تر و کدرتر از نرها هستند. پرهای ماده‌ها قهوه‌ای خالدار و صورت، گلو، سینه و پهلو به رنگ قهوه‌ای کم رنگ هستند. از نظر ظاهری هم ماده‌ها کوچک‌تر و ظریف‌تر از نرها هستند.

3.  بوقلمون ریوز (Reeves’s Pheasant)

قرقاول ریوز، یک قرقاول بزرگ است که بومی جنگل‌های همیشه سبز جنوب و مرکز چین است. «جان ریوز» طبیعت شناس بریتانیایی، اولین نمونه­ های زنده از این پرنده را در سال 1831 به اروپا وارد کرد. آنها به هاوایی، آمریکا، جمهوری چک، فرانسه و همچنین انگلیس نیز وارد شده‌اند. قرقاول ریوز، در فهرست قرمز گونه‌های در معرض تهدید، ارزیابی می‌شود.

زیستگاه در معرض خطر و شکار بیش از حد، دلایل این مورد است. تاکنون تخمین زده شده است که حدود 2000 پرنده از این گونه در طبیعت باقی مانده باشند. این قرقاول بزرگ، دارای پرهای طلایی، پاهای خاکستری، عنبیه قهوه­ای و پوست قرمز در اطراف چشم است. سر این پرنده سفید است و نوار باریک مشکی روی چشم‌های آن امتداد دارد. نرها بسیار چشم­نواز هستند زیرا یک دم سفید- نقره‌ای بسیار بلند دارند. از طرف دیگر، پرنده ماده نسبتاً ساده‌تر است.

پرهای ماده بیشتر قهوه‌ای، تاج آن مایل به سیاه و پرهای دم آن قهوه‌ای و خاکستری است. علاوه بر این، این قرقاول دیدنی و جذاب به دلیل داشتن بلندترین دم طبیعی در بین گونه‌های پرندگان در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است.

حتما بخوانید: آموزش ساخت سالن پرورش قرقاول از ۰ تا ۱۰۰

4.  قرقاول سیلور، از معروف­ترین انواع قرقاول

قرقاول سیلور یکی از محبوب ترین انواع قرقاول است. این نژاد را می‌توان در جنگل‌ها وکوه‌ها، در سرزمین‌های جنوب شرقی آسیا و جنوب چین و در هاوایی و مکان‌های مختلف در ایالات متحده یافت. قرقاول سیلور دارای پرها و دم سفیدو شکم سیاه است.

آنها همچنین دارای تاج سیاه و منقار خاکستری مایل به زرد هستند. اما رنگ غالب پرنده ماده، بیشتر قهوه‌ای و گردن، گلو و شکم آنها به رنگ قهوه‌ای مایل به خاکستری است. قرقاول‌های سیلور، بذر، گیاه و همچنین حشرات و کرم می‌خورند و مانند بسیاری دیگر از قرقاول‌ها، ترجیح می‌دهند در جنگل‌های مرتفع زندگی کنند.

5.  قرقاول بانوی آمهرست | انواع قرقاول

قرقاول لیدی آمهرست، بومی جنوب غربی چین و شمال میانمار است و از این مکان‌ها به جاهای دیگر دنیا نیز، برده شده است. این پرنده به نام «سارا کنتس آمهرست»، همسر «سر ویلیام پیت آمهرست»، فرماندار بنگال نامگذاری شده است که مسئول ارسال اولین نمونه از این پرنده به لندن در سال 1828 بود. پرنده نر از این گونه، دم بسیار بلند، پشت مایل به سبز و همچنین گردن سیاه و سفید دارد. اما بدن پرنده ماده، از پر قهوه‌ای خال دار پوشیده شده است. علاوه بر این، دیدن این پرنده در زیستگاه طبیعی آنها مانند جنگل­های انبوه و تاریک، بسیار دشوار است.

حتما بخوانید: آموزش جوجه کشی قرقاول + جزییاتی که باید بدانید

6.  قرقاول میکادو

قرقاول میکادو پرنده‌ای از خانواده قرقاول‌های بومی کوه‌های مرکز تایوان است. این پرنده به عنوان پرنده ملی تایوان مورد احترام است. قرقاول نر میکادو با پرهای تیره خود پرنده­ای زیبا است که پرهای آبی و بنفش زیبایی دارد. این پرنده همچنین نوارهای سفید بر روی بال و دم خود نیز دارد. قرقاول ماده Mikado، به زیبایی پرنده نر نیست اما با پرهای قهوه‌ای-زیتونی، پرنده‌ای جذاب است.

تخمگذاری این گونه از قرقاول، از اواخر ماه مارس تا اواسط ژوئیه در لانه‌ای ساخته شده از برگ‌های خشک، چمن و پر انجام می‌شود. قرقاول ماده میکادو، در هر بار پنج تا ده تخم می‌گذارد و به مدت 28 روز روی آنها می‌نشیند. پرنده ماده بدون نرها، مسئول جوجه کشی و پرورش جوجه‌ها تا رسیدن به استقلال است.

7.  قرقاول سبز یا پاکستانی

قرقاول سبز یا پاکستانی که قرقاول ژاپنی نیز نامیده می­شود، یک قرقاول بومی کشور ژاپن است. این گونه از قرقاول همچنین در آمریکای شمالی و هاوایی نیز برده شد و در آن‌جا به عنوان یک پرنده زینتی، اهلی شد. قرقاول سبز از نظر ظاهری شبیه قرقاول معمولی است و بعضی اوقات زیست شناسان آن را یکی از زیرگونه­ های آن می‌دانند.

پرنده‌های نر این گونه، دارای بدن و سینه سبز تیره، گردن بنفش کم رنگ و دم بنفش-سبز هستند. قرقاول سبز 10 تا 12 تخم را در لانه­ای از برگ و علف که روی زمین ساخته است، می‌گذارد. پرنده ماده معمولاً به مدت 24 تا 25 روز روی تخم‌هایش می‌نشیند. قرقاول سبز همان ویژگی رشد و وزن قرقاول معمولی را دارد و دارای 4 زیرگونه است که تفاوت‌های جزئی دارند.

حتما بخوانید: خواص بی نظیر گوشت قرقاول

8.  قرقاول الیوت | انواع قرقاول

قرقاول الیوت یک قرقاول زیبا و دیدنی در تمام انواع قرقاول‌ها و بومی جنوب شرقی چین است. این نام به نام پرندگان شناس آمریکایی «دانیل ژیرود الیوت» نامگذاری شده است. قرقاول نر الیوت، یک پرنده قهوه‌ای و سفید است که دارای گلوی سیاه و گردن قهوه‌ای – بلوطی است. شکم و گردن این پرنده سفید بوده و دارای پوست صورت قرمز و یک دم سفید و قهوه‌ای است. قرقاول ماده الیوت، قهوه­ ای است و با یک حلقه سیاه و شکمی سفید خودنمایی می‌کند.

در این گونه، قرقاول نر الیوت به طور معمول دارای دو یا سه جفت است. وی همچنین در ساخت لانه، جوجه کشی یا مراقبت از جوجه ها مشارکت ندارد. قرقاول ماده الیوت تخم­های خود را بین اواسط مارس و اواخر ماه مه می‌گذارد. پرنده ماده بین 4 تا 12 تخم می‌گذارد و جوجه کشی در این گونه، 26 روز طول می­کشد.

9.  قرقاول خون (Blood Pheasant)

قرقاول خون نسبتا کوچک و با دمی کوتاه است و در بخش شرقی رشته کوه‌های هیمالیا دیده می‌شود. این پرنده در سراسر نپال، بوتان، چین و هند زندگی می‌کند. قرقاول نر این گونه، دارای پرهای خاکستری تیره با شاخه‌های سفید و پرهای چانه به رنگ قرمز است. رنگ پرندگان ماده بیشتر یکنواخت است و در کل قهوه‌ای مات و غالباً دارای رنگ خاکستری در قسمت پشت است. قرقاول خون دارای دوازده زیرگونه شناخته شده است که در رنگ پرهای گونه نر، تفاوت دارند. قرقاول‌های ماده معمولاً از اواسط آوریل تا اواخر ژوئن، تخمگذاری می‌کنند. این پرنده 6 تا 7 تخم می‌گذارد که تقریباً 28 روز طول می‌کشد تا به دنیا بیایند.

قرقاول پرنده زیبایی است که هم به عنوان پرنده زینتی و هم به عنوان پرنده گوشتی، نگهداری می‌‌شود. اما بعضی از انواع قرقاول، برای پرورش و استفاده از گوشت مناسب‌تر هستند. نژادهای قرقاول آمریکایی، هلندی، پاکستانی و سیلور به صورت عمده در ایران به صورت قرقاول گوشتی، پرورش پیدا می‌کنند.